جاتون خالی چند روزی رفته بودم شمال.
یه روز کنار ساحل نشسته بودم وبه نوای آرامش بخش امواج گوش می دادم.(چه موسیقی روح نوازی)
با نگاهم حرکت موج ها رو دنبال می کردم.چقدر با شکوه وزیبابود.
انگار ذره ذره های آب با هم مسابقه می دادندتا زودتر به ساحل برسند ودیوانه وارسر به سنگ های ساحلی بزنند.
با دیدن آبهای ساحلی به فکر فرو رفتم.می پرسی به چی فکر می کردم؟
به ساحل دریا...که عمق کمی داره.به اینکه چقدر آلوده تر از سایر نقاط دریاست و تحمل و ظرفیت کمتری داره.با کوچکترین ضربه متلاطم میشه و با کمترین نا پاکی آلوده...
یاد آدم های کم ظرفیت افتادم.آدم هایی که افکار واعتقادات سطحی دارند(مثل کف روی آب)وزود تحت تاثیر آلودگی محیط قرار می گیرند وبا کمترین سختی که متحمل می شن بهم میریزندوبه سادگی آرامششون رو از دست میدن.
حالا دلیل آرامش وطمانینه انسان های بزرگ رو می فهمم.
----------------------------------------------------
موقع نماز خوندن خیلی کیف می کردم،
چون برای رو به قبله شدن باید پشت به دریا می ایستادم.
پشت کردن به دریا به عنوان یکی از مصادیق عظمت وشکوه،یعنی پشت کردن به همه بزرگی هاوزیبایی ها و رنگ های زمینی...و رو کردن به یگانه بزرگ حقیقی ،رو کردن به کمال زیبایی هاورو کردن به تنها علت همه بزرگی ها...
--------------------------------------------------------
فرا رسیدن ماه مبارک رمضان رو به همه شما دوستان و همراهان صمیمی تبریک و تهنیت عرض می کنم.
امیدوارم که مهمان ها ی خوبی باشیم.
التماس دعا
